جزوه درس تصمیم گیری کمی برای مدیران کارشناسی ارشد

بخشی از متن فایل
۱-۱-تصمیم گیری
تصمیم گیری يک بخش اساسی از برنامه ريزی است. تصمیم گیری و حل مساله در همه توابع مديريت مورد استفاده قرار می
گیرند، هر چند که آنها به طور معمول بخشی از مرحله ی برنامه ريزی به حساب می آيند. اين فصل به ارائه ی اطالعات در
تصمیم گیری و چگونگی ارتباط آن با نخستین عملکرد مديريت در برنامه ريزی، می پردازد. بحث در مورد ريشه های علم
مديريت منجر به يک مدل سازی، فرآيند پنج مرحله ای از علم مديريت، و فرآيند حل مشکل مهندسی می شود.
۱-۲ -ماهیت تصمیم گیری
۱-۲-۱ -ارتباط با برنامه ریزی
تصمیم گیری مديريتی، روندی از شکل گیری يک انتخاب آگاهانه بین دو يا چند جايگزين منطقی، به منظور انتخاب يک
گزينه که به مطلوب ترين نتیجه)منافع( نسبت به عواقب ناخواسته )هزينه ها( می انجامد، می باشد. اگر تنها يک جايگزين
وجود داشته باشد، هیچ چیزی برای تصمیم گیری وجود ندارد. اگر برنامه ريزی به واقع “تصمیم گیری در پیشبرد اينکه؛ چه
کاری انجام دهیم، چگونه آن را انجام دهیم، چه زمانی انجام دهیم، و چه کسی آن را انجام دهد” )که توسط آموس و سارچت
پیشنهاد شد( باشد، آن وقت تصمیم گیری يک بخش اساسی از برنامه ريزی است. تصمیم گیری همچنین در طراحی و
بکارگیری نیروی انسانی يک سازمان، توسعه ی روش های ايجاد انگیزه در زيردستان، و شناسايی اقدامات اصالحی در روند
کنترل مورد نیاز است. با اين وجود، به عنوان بخشی از وظايف برنامه ريزی، طبق قاعده ای مشخص مورد مطالعه قرار گرفته و
در اينجا مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
مناسب تصمیم- ۲-۲-۱
چستر بارنارد در کتاب کالسیک خود، از تجربه عملکرد اجرايی خود به عنوان رهبرشرکت تلفنی بل در نیوجرسی و بنیاد
راکفلر نوشت، و درآنجا او به پیگیری و دنبال کردن ماهیت تصمیم گیری مديريتی در برخی بخش ها پرداخت. او نتیجه گرفت
که شرايط برای تصمیم گیری از سه زمینه متمايز نشات می گیرد:
۱ -از ارتباطات استبدادی افراد مافوق.
۲-از مواردی که مربوط به تصمیم گیری بوسیله ی زير دستان است .
۳ -از موارد نشات گرفته از ابتکار اجرايی مربوطه.
بارنارد اشاره می کند که شرايط برای تصمیم ها از ” نیازمندی های مقام باالتر… که می توان از آن اجتناب نمود”، ناشی شده
است. هر چند، بخشی از آن، ممکن است به زير دستان نیز تفويض شود. موارد استیناف )اشاره به مدير اجرايی به وسیله
زيردستان( که اشاره می کند به اينکه تصمیمات همیشه نبايد به وسیله ی مدير اجرايی گرفته شود. بارنارد توضیح می دهد
که محک زدن اقدامات اجرايی، در خصوص تصمیم گیری هايی است که شما نمی توانید معقوالنه آن را به ديگران واگذار کنید
و ديگران نیز آن را رد می کنند. بارنارد نتیجه می گیرد که موقعیت های برخاسته از تصمیم در ابتکار اجرايی، از مهم ترين
محک های اجرايی هستند. موقعیت هايی وجود دارد که هیچ کس درخواستی برای يک تصمیم ندارد و مسئول اجرايی نیز
نمی تواند انتقادی در خصوص عدم تصمیم گیری داشته باشد. قوای مجريه ی اثرگذار، به اتخاذ يک ابتکار عمل برای تفکر در
خصوص مشکالت و فرصت های پیش روی اين سازمان، و درک اين برنامه ها به منظور ايجاد تغییرات الزم و اجرايی نمودن….