جزوه آسیب شناسی روانی کودک و نوجوان

بخشی از متن فایل
اختلال نوشخوار کردن در کودکان:
اختلال نوشخوار از زمانی که کودک به مدت حداقل یک ماه غذا را از معده برگرداند و دوباره انرا میجود و میبلعد و یا از دهان بیرون میریزد مطرح میشود.
این اختلال برای اواین بار در سال ۱۶۸۷ شرح داده شد و بسیار در خور توجه بوده و سابقه طولانی دارد.
نو شخوار در کودکان به این شکل است که انها به عمد تلاش میکنند غذا را بالا بیاورند. برای این کار انها سر خود را به عقب پرتاب میکنند و تا هنگام بالا اوردن غذا به حرکت های جویدن و بلعیدن ادامه میدهند . در بسیاری موارد کودک با قرار دادن انگشت خود روی قسمت پایین گلو یا جویدن چیزی اقدام به این عمل میکنند. پیداست که کودک نوشخوار کننده ازین کار خود لذت میبرد. اگر عمل نوشخوار ادامه پیدا کنند میتواند مشکلات جدی پزشکی به بار اورد و در موارد شدید به مرگ منجر شود.
یکی از ملاک هایی که در DSM تصریح شده این است که اختلال نباید طی دوره بی اشتهایی روانی یا پر خوری روانی  ظاهر شود. اگر نشانه های ان فقط طی دوره عقب ماندگی ذهنی  یا یک اختلال فراگیر رشد ظاهر شوند باید به اندازه ای شدید باشد که نیاز به رسیدگی بالینی مستقلی را ایجاب کند.
اختلال نوشخوار را باید از استفراغ معمولی در اوایل شیرخوارگی از ان جهت متمایز کرد که در این اختلال عمل نوشخوار دارای ماهیت به ظاهر ارادی است( یعنی مشاهده حرکات مقدماتی خاصی که در پی ان غذا بالا اورده میشود و حرکات جویدن و مکیدن لذت بخش به نظر میرسد)
سبب شناسی اختلال نوشخوار:
برخی از محققان عقیده دارند که فرایند نوشخوار کردن نوعی رفتار خود ارام کننده است که شیرخوار برای تکرار رضایتمندی فرایند تغذیه انجام میدهد.
پژوهش ها نشان داده اند که برخی از شیرخوارها به این اختلال ها دچار میشوند شکست قبلی را در اکتساب وزن به خصوص در هنگام رشد قبل از تولد تجربه کرده اند و همچنین با وزن پایین متولد شده اند.
برخی دیگر از این کودکان در خانواده هایی که والدین انها غیر پاسخگو و درهم ریخته هستند زندگی میکنند. میزان دلبستگی نا ایمن در این گروه از کودکان از طریق موقعیت نا اشنای استرانگ اینزورث ارزیابی شده و مشخص شده که بالاتر از میزان مورد انتظار است.
فرضیه های تحلیل روانی ریچموند و گرین تاکید میکنند مادری که از نظر روانی قادر نیست رابطه بدنی گرم و صمیمانه ای با کودک برقرار کند موجب نوشخوار میشود.
نوشخوار تلاشی است که کودک برای پر کردن خلاء خشنودی انجام میدهد.
کانر و سایرین نوشخوار را در حکم عملی میدانند که کودک به صورت اتفاقی می آموزد و سپس انرا به شکل عادتی لذت بخش به عمد ادامه میدهد. برای نمونه این عمل میتواند با تف کردن کودک اغاز شده سپس ترکیبی از خود برانگیختگی های لذت اور و نیز توجه بزرگسالان به ان موجب تقویت نوشخوار شود.
باید توجه داشت که توضیحات تحلیل روانی به اتفاق حکایت از این دارد که لذت کودک و توجه کردن به عمل وی سبب ادامه نوشخوار میشود.
درمان اختلال نوشخوار:
برای درمان نوشخوار نوزاد راه های گوناگونی پیشنهاد شده است. اغلب اوقات ممانعت نوزاد از اقدام به نوشخوار و تهیه غذاهای غلیظ (برای نمونه فرنی) توصیه میشود. استفاده از غذاهای غلیظ  تنها حکم کمک به سایر روش های درمانی را دارد.
گزارش های بالینی حکایت دارند که با توجه به محبت و با مدد گرفتن از غذاهای غلیظ و ممانعت نوزاد از اقدام به نوشخوار میتوان در حل مشکل موفق بود.